กระทู้นี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง ของเจ้าของกระทู้ หากผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะคะ
>>>>____<<<<<< :ยิ้ม)))

ฤดูใบไม้ผลิ
แดดอ่อนๆของแสงอาทิตย์กับเช้าวันหยุดที่แสนสบายของฉัน ที่กำลังหลับฝันดีบนเตียงอันนุ่ม
สีเบส อ่อนๆ แดดส่องลอดผ่านกระทบหน้าเบา ๆ พร้อมกับลมพัดผ่าน บานหน้าต่างที่เปิดทิ้งไว้ และกลิ่นหอมๆ ของอาหาร ที่ลอยมา แตะจมูก ทำให้ต้องลุกจากที่นอน และเดินลงไปดูด้วยความ หิว
เสียงอันแสนอบอุ่น ถามขึ้น ตื่นแล้วเหรอ          
ฉันเตรียมอาหารไว้ให้นายทาน หิวมัย (พร้อมกับรอยยิ้มอันแสนสดใส )
ฉันมองหน้าแล้วก็อดอมยิ้มไม่ได้ กับท่าทางที่น่ารัก ขี้อ้อน แบบนี้
>>>นายยิ้มไร ของนาย มาๆกินข้าวได้แล้ว เดี๋ยวเย็นหมด <<<<
~~เสียงเรียกที่อ้อน พร้อมสายตาที่แพรวพราว มองมาที่ฉัน ~~~ ทำให้อดอมยิ้มไม่ได้
>>>นายจะยืนยิ้มตรงนั้นอีกนานไหม ฉันหิว งั้นฉันกินก่อนนะ
~~~ ทำให้ฉันต้องรีบเดินไปนั่งที่เก้าอี้ อะๆๆ กินพร้อมกันสิ
>>>ทำไมฉันต้องกินพร้อมนายด้วย มั่วแต่ยืนยิ้มอยู่นั้นแหละ <<<
โต๊ะอาหารที่เต็มไปด้วย ผัก ไส้กรอก แฮม ไข่ดาว และอีกมากมาย พร้อมนมสด ที่ตั้งบนโต๊ะอาหาร
>>>โอ้โห นี้กะกินถึงเย็นเลยเหรอ ทำไมมากมายขนาดนี้ ฉันกำลังบ่นพรึมพร่ำ กับอาหารที่เต็มโต๊ะ แต่เมือมองไป ที่ ฝั่งตรงข้าม กับอดหัวเราะไม่ได้ กับแก้มที่กลม กับท่าทางที่เคี้ยวแก้มยุ้ย <<<
>>นายมองไรของนาย รีบๆๆกินได้ละ เดี๋ยวสาย ไปเรียนไม่ทัน นะ
~~~ฉันหันไปมองนาฬิกา แทบตกใจ สายแล้วสิ <<<<<<
โรงเรียน คิราคาระ โรงเรียนอันดับต้นๆของโตเกียว ที่เต็มไปด้วยนักเรียนชายที่หน้าตาดี ที่สุด และฉัน ชื่อ มาร์ค ลูกชายตระกลู มหาเศรษฐี เจ้าของธุรกิจ ย่านเกียวโต และเพื่อนๆของฉัน
เจบี : หนุ่มมาดครึมกับรอยยิ้มอันแสนอบอุ่น ลูกชายคนเดียว ของเจ้าของห้างชื่อดัง ย่านเกียวโต
จูเนียร์ : หนุ่มขี้อ้อน กับ หน้าตาอันหล่อพร้อมโปรยเสน่ห์ตลอดเวลา
แจ็คสัน : หนุ่มขี้เล่น อารมณ์ดี เฟรนลี่กับทุกคน
ยองแจ : หนุ่มหน้าใส ขี้เล่นและอ่อนโยน
ยูคยอม : น้องเล็กสุดในกลุ่ม ทะเล้น เสียงหัวเราะ ที่ เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ใครอยู่ใกล้แล้วต้องอารมณ์ดี ไปกับเขา
และคนนี้ คือ คนสำคัญที่สุด ของฉัน แบมแบม เขาเป็นคนเดียวที่ทำให้ฉันอยากมองเขา เรื่อยๆไม่เบื่อ อยากดูแลไปตลอดอยากปกป้อง เขาไปตลอด  ( แต่ส่วนมากแบมจะดูแลมากกว่านะ มีเสียงแทรกขึ้นมา )
เสียงอันสดใส เดินมาพร้อมฉัน พร้อมกับทักทายทุกคนที่ยืนอยู่หน้าระเบียงห้องเรียน
แบมแบม : เฮ้พวกนาย มายืนทำไรกันตรงนี้
แจ็คสัน เดินเข้ามาหาแบมแบม แล้วกระซิบอะไรสักอย่าง แล้วก็หันมามองที่หน้าฉัน
~~ มีไรติดหน้าฉัน หรือไง พร้อมกับเสียงหัวเราะของทุกคน 5555
>>> เจบี และ จูเนียร์พูดขึ้นพร้อมกัน ป่าวไม่มีอะไร
ทำให้ฉันสงสัยขึ้นไปอีก ว่ามีไร กันแน่
€€€ติ่งต๋อง€€€ เสียงออดเข้าเรียน ดังขึ้น พร้อมกับ ความสงสัยที่คาใจ ของฉันว่าพวกเขาคุยไรกัน  
พักเที่ยงแล้ว วันนี้กินไรกันดี เสียงของยองแจ ดังขึ้น หลังเสียงออดของโรงเรียนเงียบลง
>>> ยูคเสนอ ไปกินไก่ทอดกันไหม มีร้านเปิดใหม่ ใกล้ๆโรงเรียนเรา ฉันอยากไปลองชิม
~~~ทุกคน มองหน้ากัน แล้วก็ตอบตกลง ~~<
>>>> ไปสิ เสียงอันสดใส ดังขึ้น คงรู้นะว่าเสียงใคร ฉันก็อยากกิน ไม่ได้กินนานละ
>>> ฉันพูดขึ้น ก็พึ่งไปกินมา ไม่ใช่เหรอ วันก่อน
<<< อะไรของนาย อยากไปบอกเขาสิ เดี๋ยวฉันก็อดกิน ของอร่อยๆ หรอก
¥¥ สายตาที่ทุกคนมอง สงสัย อะไรยังไง ทำไมไม่ชวนพวกฉัน
ไปกันเถอะ ฉันหิวเต็มทีละ เสียง ของเนียร์ดังขึ้น มั่วคุยกันคงไม่ได้ไป

แบมแบม แจ็คสัน เดี๋ยวฉันตามไปที่ร้านนะ ขอไปทำธุระแปป หนึ่ง ไม่นาน

ร้านไก่ทอดที่ตกแต่งสไตล์เรียบหรู กับการต้อนรับของพนักงานที่ยิ้มแย้ม พร้อมกับบรรยายกาศ แดดอ่อนๆ ลมเย็นสบาย กับมุมร้านที่ตกแต่งให้เข้ากับฤดูใบไม้ผลิ

>>> พวกเราเลือกที่นั่งริมหน้าต่าง เพื่อแบมกับแจ็คสัน จะได้ มองเห็นพวกเราจากด้านนอก

เสียงกรี้ด ของหญิงสาว ดังขึ้น ทำให้ต้องลุกไปมอง ฉันเห็น กลุ่ม ผู้ชาย 8-10 คน กำลังลุมตี เด็กผู้ชายสองคน ที่นั่งแน่นิ่งข้างล่าง ฉันมองไม่ถนัดว่าสองคนนั้นคือใคร มีเสียงตะโกน หยุดหยุดได้แล้ว ใครก็ได้ ช่วยแบมแบม กับ แจ็คที ฉันได้ยินไม่ผิดใช่ไหม นั้น แบมแบมเหรอ ฉันรู้สึกโกรธ จนหน้าแดง ตัวชา ไปหมด และรีบวิ่งออกไป โดย ไม่รู้ว่าโกรธมากมายขนาดไหน
>>> ฉันบอกให้หยุด พวกนายได้ยินไหม เสียง ตุบ ตุบ ตุบ ก็หยุดแล้วหันมามองฉัน และ เพื่อนๆที่เหลือ
>>>> มีคนมาให้เราซ้อมเล่นๆๆ เพิ่มอีกแล้ว ผู้ชายตัวโตสูง ผมหยิก พูดขึ้น
>>> ถ้านายไม่หยุด พวกนายเจอดีแน่ เสียงพูดอันเย็นชา กับแววตาที่เต็มไปด้วยความโกรธ ดังขึ้น จากด้านหลังฉัน
<<<< ไม่มีเวลาจะสนใจอะไรแล้ว คิดว่า ฉันต้องช่วยแบมแบม กับแจ็คสัน พวกเราวิ่งเข้าไป แลกหมัด ทั้งแตะ ทั้งต่อย ไม่รู้ว่านานเท่าไร แล้วที่พวกเราไม่ได้ใช้กำลังแบบนี้ ล่าสุดคงเป็นช่วง ม.ต้น เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ กับการมองเห็นเลือดสีแดง ที่ตก อยู่บนพื้นถนน กับรอยช้ำบนใบหน้าของแต่ละคน หยอดข้าวต้มได้เลย ก็ว่าได้
>>~~ นายเป็นไงบ้าง เสียงอันอ่อนโยน ถามฉัน เศร้าเศร้าเศร้านาย ทำไรของนาย ว่างมากเหรอ วิ่งมาให้เขาต่อยเล่น แบบนี้
:-- ฉันขอโทษคะพี่ เสียงเด็กผู้หญิง ที่ ร้องตะโกนในตอนนั้น พูดขึ้น ถ้าฉันไม่ร้องเรียกให้พี่เขาช่วย เขาคงต้องไม่มาเจ็บตัวแบบนี้ ฉันขอโทษจริงๆคะพี่
>~< เด็กผู้หญิง ผมบลอนสีน้ำตาล หน้าตา น่ารัก พูดไป ร้องไห้ไป พร้อมพูดขอโทษตลอดเวลา

หัวเราะ ไม่เป็นไร ไม่ใช่ความผิดของเธอ เสียงอันอ่อนโยน พูดขึ้น เธอกลับไปก่อน แล้ว ระวังตัวด้วย คงไม่มีใครปกป้องเธอได้ตลอดเวลา ดูแลตัวเองด้วย

<>>>ฉันรู้สึกโกรธ ตัวเอง ที่มาช้าเกินไป ฉันเห็นคนที่ฉันรัก โดนทำร้าย ตอนนั้นรู้สึกเหมือนเอาเข็มมาแทง ที่หัวใจฉัน //ฉัน พรึมพร่ำกับตัวเอง ทำไมไม่มาให้เร็วกว่านี้ ได้แต่ ตั้งคำถามว่า ทำไม
มืออันอบอุ่นแตะที่ใบหน้าของฉัน พร้อมพูดว่า ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไร >>>>
-------เศร้า):
ห้องโถง รับแขก ที่เต็มไปด้วย คราบเลือด เสื้อที่แดงฉ่ำ พร้อมรอยบาดแผลบนใบหน้าของทุกคน ที่ช่วยกันทำแผล และหลับไปที่ห้องโถง
---:;)
แสงแดดตอนเช้า ส่องหน้าพวกเรา ทุกคนต่างลุกมาด้วยเสียงโอดโอย และเจ็บบอบช้ำกับบาดแผลเมื่อคืน
เนียร์ >>> นานเท่าไรแล้วนะ ที่พวกเราไม่ได้มานอนพร้อมกันแบบนี้
ยิ้ม อะไรกัน นึกถึงความหลัง เหรอ เสียง พูด ชวนหัวเราะ ของ ยูค ทำให้ทุกคน อดยิ้มไม่ได้
งั้นเย็นนี้เรามาฉลองกัน
ยองแจ >>>~~~ อะไรของนาย ฉลองอะไร
฿: ก็ฉลองการกลับมาของพวกเราไง
แจ็คสัน : เอาที่นายสบายใจ ละกันเนอะ 5555

555555 เสียงหัวเราะของทุกคนดังขึ้นพร้อมกัน แต่สายตาของฉันก็ไม่ละเลย ไปไหน ยังคงมองดู อยู่แบบนี้ ถึงจะค่อยๆดีขึ้นละก็ตาม

~~~ เวลาผ่านไป ทุกอย่าง ค่อยๆดีขึ้น อาการบาดเจ็บ ค่อยๆ หายดี ~~~

สอบมิทเทอม ไฟนอล ~~~$$$

ยองแจ : เย้ๆๆๆๆๆ สอบเสร็จแล้ว เราจะไปเที่ยวไหนกันดี ปีนี้
เนียร์: (: อะไรกัน ปีนี้ก็ต้อง LA สิ
ยูค ;) อ่อ ใช่ มาร์ค บ้านพักตากอากาศของนายที่ LA ก็โอเคนะ พวกเราไม่ได้ไปกันนานละ ตั้งแต่ ม.ต้น ฉันคิดถึงสระว่ายน้ำของนาย 5555
แบม แบม : ฉันด้วย ฉันก็อยากไป
เจบี : ใครเขาให้นายไปห๊ะ
แบม แบม : เง้อ ก็มาร์คให้ฉันไป นิเนอะ
สายตาอ้อน ทำตาแป๋ว มองมาที่ฉัน นายจะไปก็ไปสิ
แบมแบม : เห็นไหม มาร์คให้ฉันไป
แจ็คสัน : เห้อไม่สนุกเลย กะจะแกล้ง แบมแบม สักหน่อย มาร์คเนี่ย จริงๆเลย

55555 เสียงหัวเราะทุกคนดังขึ้น😜😜

ก่อนวันออกเดินทาง สองวัน
มาร์ค : แบม วันนี้นายว่างไหม ไปธุระเป็นเพื่อนฉันหน่อย
แบม : ได้สิ ไปไหนละ
มาร์ค : เดี๋ยวนายก็รู้เองแระ
------)(:;)
ถนน สีชมพู ที่เต็มไปด้วย ดอกซากุระ ที่กำลังแบ่งบาน แข่งกันออกดอก บนถนนที่เต็มไปด้วย กลีบของดอกซากุระ ที่ล่วงหล่น ลงเต็มพื้น
แบม : นี้นายพาฉันมาที่นี้ทำไม
มาร์ค : ก็นายบอก ว่าอยากมาดูซากุระบานไม่ใช่เหรอ ฉันก็พานายมา
แบม : ฉันลืมไปเลยนะเนี่ย ขอบคุณนะ
มาร์ค : อืม ( ทุกอย่างที่เป็นนายฉันจำได้หมด )
เราไปเดินเล่นกันเถอะ เสียง ที่มาพร้อมกับแววตาอันตื่นเต้น
แบม : วันนี้ฉันมีความสุขมากๆเลย ได้มาเห็นซากุระ แล้วก็ ..... ได้
มาร์ค : แล้วก็อะไร
แบม : ชั่งเถอะ 55555
~~~เสียงหัวเราะกลบเกลือน ที่ทำให้ฉันสงสัย~~
มาร์ค : เย็นแล้ว อากาศก็เริ่มเย็น เดี๋ยวไม่สบายนะ
~~~เสื้ออันอบอุ่น ใส่ทับด้านหลังของแบม
แบม : นายไม่หนาวเหรอ ถอดเสื้อนายให้ฉัน แบบนี้ เดี๋ยวนายก็ไม่สบาย
มาร์ค : ไม่เป็นไร แต่ฉันก็ไม่อยากเห็นนายไม่สบายมากกว่า ฉันทนได้
แบม : งั้นเรากลับกันเถอะ จะได้พักผ่อน
มาร์ค : อืม ไปสิ

~~~~~~ วันออกเดินทางไป LA ~~~~~
และเดี๋ยวมาต่อ นะ